Ο έρωτας, η απομόνωση, η ελπίδα είναι κάποια από τα στοιχεία που αποτέλεσαν το εφαλτήριο αυτής της σειράς έργων που πρόκειται να δείτε. Επιτρέψτε μου όμως να σταθώ λίγο παραπάνω στο στοιχείο που πάντα με βοηθούσε

να αναδείξω τη κατάλληλη ατμόσφαιρα
και τα πλάσματα στα έργα μου…. Το ΦΩΣ !

Από παιδί με γοήτευε να παρατηρώ τον τρόπο που ‘’ταξιδεύει’’ το φως μέσα στους διαφανείς κρυστάλλους, που θαμμένοι στο έρεβος της Γης, αναδύθηκαν μαζί του στην επιφάνεια.
Το πώς ακολουθεί τις φόρμες των όγκων αγκαλιάζοντας τες σαν λαμπερές κορδέλες φωτονίων. Το πώς αντανακλά σε επιφάνειες

δημιουργώντας σχήματα ‘’ελαστικά’’ και ‘’λιωμένα’’. Το ίδιο αυτό φως είναι που βρίσκεται με τη βοήθεια της τεχνολογίας σε άπειρα παράθυρα αμέτρητων κτηρίων που σαν μια σχοινοτενής σκηνή θεάτρου περιβάλλει και περικυκλώνει το φυσικό στοιχείο. Όσο ένα αντικείμενο θεωρητικά πλησιάζει

την ταχύτητα του φωτός (299.792.458 m/s)
ο χρόνος σταδιακά τείνει στο μηδέν.
Κι αυτό διότι ενώ εμείς αντιλαμβανόμαστε
την ταχύτητα του φωτός, μπορώντας
φυσικά να τη μετρήσουμε, τα ίδια τα φωτόνια
δεν ‘’αντιλαμβάνονται’’ ούτε ταχύτητα, ούτε χρόνο. Από τη ‘’δική’’ τους σκοπιά βρίσκονται παντού… ταυτόχρονα!