POYMΠINA ΣΑΡΕΛΑΚΟΥ
Εικαστικές αναφορές με πολλές τεχνικές

Η καλλιτέχνις επιλέγει να παρουσιάσει μια σειρά από ζωγραφικά, χαρακτικά και εφαρμοσμένης τέχνης έργα. Εμπνευσμένη από την αναφορά στη Ναυσικά στο κείμενο
«Το γράμμα του Οδυσσέα στην Πηνελόπη» του Γ.Χ. Παπαϊωάννου φιλοτεχνεί έργα με κεντρικό θέμα το περιδέραιο της μυθικής πριγκίπισσας. Το πολύτιμο και πολλαπλά συμβολικό κόσμημα στην τέχνη της Σαρελάκου είναι αρθρωτό και αποτελείται από μεμονωμένα ποικιλόμορφα πλακίδια, που ενώνονται μεταξύ τους. Ο διάκοσμός του με τα διάτρητα, ανάγλυφα και εγχάρακτα
στοιχεία παραπέμπει αισθητικά σε πολυποίκιλτες δαντέλες. Ανάμεσα στα μοτίβα ξεπροβάλλουν περίτεχνα φυλλώματα, λιβελούλες, φυτικοί πλοχμοί, στοιχεία του φυτικού κόσμου
αλλά και πανάρχαια σύμβολα. Τα επιμέρους μέλη του κοσμήματος στη συνέχεια αποσπάστηκαν και έγιναν μεμονωμένα έργα τέχνης. Άλλοτε τυπώθηκαν σε χειροποίητο γιαπωνέζικο χαρτί,
άλλοτε χαράχτηκαν σε ασήμι και άλλοτε αποδόθηκαν ζωγραφικά με σχέδιο ή ακουαρέλα σε καμβά ή σε χαρτί και εκτεθειμένα όλα μαζί αποτελούν ένα ενιαίο αφήγημα.

KΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΣΣΑΒΕΤΗ
Ταξίδι στα βενθικά οικοσυστήματα

Οι σειρές έργων της Κασσαβέτη με τίτλο «Βενθικοί οργανισμοί» και «Εύφωτη ζώνη» απεικονίζουν πλασματικά και πραγματικά στοιχεία της βιο-ποικιλότητας των ωκεανών.
«…Ξεκινώ από το σημείο μηδέν, με τελείες που γίνονται γραμμές, αποτυπώνοντας τη δημιουργία του κόσμου σε έναν μικρόκοσμο φανταστικό.
Επιρροές από μικροοργανισμούς που βρίσκονται κάτω από τους πάγους και αλλού, ορατοί μόνο μέσα από επιστημονικά εργαστήρια, αποκαλύπτοντας έναν κόσμο που,
ενώ μέχρι τώρα ήταν κρυφός και ανοίκειος, γίνεται πιο οικείος και αναγνωρίσιμος». Πάνω σε διάφανες χάρτινες επιφάνειες, ενίοτε 2 και 3 μέτρων, ζωγραφίζει με ραπιδογράφο,
ακριλικά χρώματα και τέμπερες συνθέσεις μιας ιδιάζουσας παραστατικότητας και αποδίδει σχηματικά την ποικιλομορφία και άγνωστη πολυπλοκότητα
των ελεύθερα μετακινούμενων μικροσκοπικών όντων των βιότοπων του θαλάσσιου βυθού.

MΑΡΙΑ ΦΙΛΙΠΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Η τέχνη της γοητείας του «λίγου»

H απόλυτη νηνεμία και το διάχυτο φωςστις απόκοσμες τοπιογραφίες της Μαρίας Φιλιππακοπούλου εκπέμπουν έντονα την αίσθηση του απόμακρου.
Στις ελαιογραφίες της φαντασίας της, «Στροφή», «Απόσταση», «Βράχος και σύννεφο», εικονογραφεί με ακρίβεια τις επιμέρους θεματικές αναπαραστάσεις και αποδίδει λεπτομερειακά
κάθε επιλεγμένο στοιχείο, διατηρώντας παράλληλα τον μινιμαλιστικό χαρακτήρα των έργων. Οι απεικονίσεις της, θαλάσσιες ή γήινες, γνώριμες στον θεατή ή μη, είναι ρεαλιστικές
και επιμελώς απουσιάζει παντελώς η ανθρώπινη παρουσία και οι αλλοιώσεις των άμετρων ανθρώπινων επεμβάσεων.
Οι μορφοπλαστικοί της χειρισμοί και οι σχεδόν μονοτονικές χρωματικές της επιλογές δημιουργούν μια ποιητικότητα και αρμονία που συνταράσσουν.

Λουίζα Καραπιδάκη